Misschien geen goudstof, maar wel vele andere dingen: DYNAMITE !

Zo! Het is ondertussen alweer even geleden dat ik geblogd heb, maar hier ben ik weer! Ondertussen is er alweer ontzettend veel gebeurt. Het belangrijkste is natuurlijk: DYNAMITE! En dat was zooo ontzettend goed! Echt waar, volgens mij één van mijn beste ooit ofzo? Ja eigenlijk wel. Het was wel super jammer dat er zo weinig mensen aanwezig waren (we waren met een 40-tal), maar het was wel compact en gezellig.


Als C7 studenten kwamen we als tweede toe, Roeline was er al eerder om zaken als de sleutels te regelen enzo. Eerst hadden ze ons gezegd dat we frietjes zouden krijgen daar, dan moesten we ineens weer brood meenemen, weer frietjes, weer brood... Gelukkig hebben we toch brood meegenomen, want Michaël en Annika en de frietjes waren nogal laat door files. In ieder geval, wij waren daar al rond een uur of 17 denk ik. Niet wetende wat te doen ben ik mijn bed maar alvast gaan opmaken. Langzaamaan komt de rest daar binnen en kunnen we beginnen met het decoreren van de omgeving, nu ja het gebouw (de samenkomstzaal, ontspanningsruimte en gebedsruimte). Tussen het decoreren heen komen nog allerlei mensen aan die ik (door de bijbelschool) al een lange tijd niet meer gezien had en meteen even moest gaan knuffelen. Mijn weekend kon dus al niet meer stuk. Voor we het wisten begon de eerste samenkomst al. Ismaël Oudeman had de zangdienst en hij werd opgevolgd met een preek van Bruno Jacobs. Dit was een fijne start, een goede zangdienst en een fijne boodschap. Niet dat ik veel had aan de boodschap, maar ik denk dat hij voor anderen wel zeer sterk was.

Na het gebeuren heb ik Saboteur gespeeld met Lotte, Xandrina, Lynn en Jelmer. Na het eerste spelletje viel Lotte af en kwam Leanne in de plaats. In ieder geval, dat is zo een stoer spel! En je wordt er ook behoorlijk actief van moet ik zeggen. Maar het is wel leuk om zo nieuwe mensen te leren kennen. Het grappige van deze avond was dat ik ontdekt heb dat er iemand is dat (naast Leanne) ook hetzelfde als mij lacht! Jaja, Lynn lacht hetzelfde waardoor je dus blijft lachen als je mekaar hoort omdat dat hetzelfde gaat en ja... Misschien kun je je al inbeelden wat dat gegeven heeft? Inderdaad, voor sommige een hoop frustraties, maar voor andere hilarische momenten! Het was alleszins een levendige gezellig avond die ook best laat geworden is. Normaal gezien, als ik gewoon naar Dynamite ging als niet-C7-student, lag ik altijd braaf voor 12 uur in mijn bed... Dit jaar was anders! Deze avond lag ik er om 1 uur misschien net in ofzo. MAAR! 's Avonds ne vent, 's ochtends ne vent e!

De volgende ochtend heb ik Nathanaël ondersteunt met zijn stille tijd en ik moet zeggen dat hij dat heel goed gedaan heeft! Hij had een verhaal geschreven over 'het postkantoor in de hemel' waar God brieven ontvangt en hoe hij daar dan op reageert. Het was een heel sterk verhaal waarna we vervolgens ook zelf een brief naar God toe mochten schrijven. Dat is natuurlijk helemaal mijn ding, papers of verhalen schrijven is misschien niet echt mijn ding, maar een brief naar God schrijven vind ik geweldig! Na de stille tijd was het even pauze en toen begon de ochtendsamenkomst. En Bruno heeft me daar een zangdienst neergezet! Echt ongelooflijk. Hoe hij God zo dichtbij kan brengen, het is ongelooflijk. Iedereen kan liedjes uitzoeken, maar het op die manier leiden. Tsjonge! Echt goed gedaan. Tijdens de zangdienst was er ook elke keer een moment van gebed. Nu ja, we hebben van Wim een 2 tal weken terug de opdracht gehad om eens luid op in tongen te spreken in de samenkomst. Duuude! Da's gene simpele ze! In ieder geval, toen was het het moment natuurlijk. Ik de hele tijd tegen mijzelf zeggen: 'kom op Caressa! Je kan dat! Doe nu maar gewoon!' Maar het lukte me niet. Ineens begon Nathanaël naast mij in tongen te spreken en toen stond ik verstijfd en dacht ik: 'dat had ik moeten zijn!', met als resultaat dat ik het die ochtend ook niet meer gedaan heb. Alleen dat neemt niet weg dat het geen goede zangdienst was. Dit keer was het Bruno die opgevolgd werd door Ismaël. Hij heeft gesproken over de 9 gaven van de Geest (gave van Profetie, gave van het spreken in tongen, gave van het vertolken van die tongen, gaven van genezingen, werking van krachten, woord van kennis, woord van wijsheid, gave van groot geloof, gave van het onderscheiden van geesten) en over het feit dat iedereen die in zich heeft zitten die gaven doordat ze de Heilige Geest in zich hebben. Hij heeft dit echt heel duidelijk neer gezet in een mum van tijd. In de middag hebben we coachinggesprek gehad. Dit was echt ontzettend leerrijk voor zowel mezelf als de ander (hoop ik). De bedoeling was dat ik als leiding zijnde met iemand ging praten en kijken hoever zij staan op vlak van het functioneren van de Heilige Geest in hun leven. Ik vond dit echt leuk om te doen, het liep misschien niet altijd even makkelijk, maar Xandrina zei toch dat ik het haar moeilijk heb gemaakt (wat voor mij een goed teken is!). De rest van de middag hebben we heerlijk Saboteur gespeeld. NICE!

's Avonds was het dan weer samenkomst, dit keer had Bruno weer de zangdienst, maar heeft Carin gesproken. De zangdienst was weer super, alleen heb ik toen weer niet luid op gebeden in tongen... Maar ik heb wel genoten. Carin heeft gesproken over het ontvangen van de Heilige Geest. Hierna heeft ze daar ook voor gebeden, voor degene die dat wouden natuurlijk. Ik heb toen ook mogen bidden voor iemand en dat vind ik helemaal geweldig om te doen. Na de dienst was het eventjes pauze voor zo'n 10 min en dan begonnen we aan onze 'iedereen heeft iets avond'. Dit is een avond waarbij iedereen iets mocht doen (zoals je waarschijnlijk al dacht), iedereen mocht zich uitstrekken naar de gaven van de Geest. Ik moet zeggen het ging er enorm krachtig aan toe. Verschillende mensen die profetieën uitgesproken hebben (ik ook), mensen die gebeden hebben voor genezing, er is gebruik gemaakt van de werking van krachten, woorden van kennis en wijsheid die uitgesproken zijn... Echt van alles! De sfeer was ook enorm veilig, waardoor veel mensen zich goed voelde om iets te doen. Eén van de dingen die gebeurt zijn is bijvoorbeeld dan de werking van krachten. Ralph (een ex-C7-student) kwam naar voor en hij wou de werking van krachten zien. Hij las eerst een tekst voor en zij toen dat er mensen die dit wouden ervaren naar voor mochten komen. Van God had hij ook het getal '6' doorgekregen en effectief, 6 mensen kwamen naar voren toe. Van die 6 waren er 4 C7 studenten (de huidige en Lineke, één van 2 jaar geleden). In ieder geval, hij bad en BAM! Er viel één van de 6 op de grond. Hij bad nog is en BAM! Daar ging de volgende. Beide personen die gevallen waren, waren niet-C7-studenten. Wij bleven recht staan. Dit wil niet zeggen dat de rest niets ervaren heeft, want ik begon te lachen in de Geest, ik voelde God echt enorm dicht bij. Was enorm bijzonder, moet ik eerlijk zijn! Alleen jammer dat Rein, Nathanaël en Lineke niets hadden. Ik vond het alleszins wel knap van Ralph dat hij het geprobeerd heeft! Voor de rest was de avond puur genieten. Ik hoop dat de mensen die iets ontvangen hebben vanuit God dat ze er ook mee aan de slag gaan. Ikzelf heb voor mij zelf ook nog iets ontvangen. Manu heeft voor mij gebeden en hij bad precies over mij uit wat ik op mijn gebedkaartje geschreven had (we kregen 's avonds een kaartje van iemand waar een onderwerp dat die persoon bezig hield opstond en wij moesten daarvoor bidden. Jongen en meisjes waren gescheiden, dus Manu kon HELEMAAL niet weten wat er op de mijne stond), dat was dus zo grappig! En daarbij ontving hij ook van de Heer die hij over mij uit bad waar ik gewoon verder in mijn leven ook mee bezig ben. Al bij al, het was een bijzondere avond. Ik vond het prachtig om te functioneren in de gaven van de Geest!

Na die avond laat te gaan slapen, was het al snel weer ochtend. Ik moest stille tijd doen, dus ik vond het allemaal best wel spannend, en daarbij: ik had nog altijd niet in tongen gebeden! Nu ja goed... Eerst ontbijten en dan was het zover. Ik deed mijn stille tijd over de kracht van aanbidding door middel van het zingen. Ik heb uitgelegd aan de mensen dat als we God groot maken en Hem op de hoogste plaats zetten, ons gebed veel meer kracht heeft. En natuurlijk hebben we dat ook in de praktijk gedaan. Ik moet eerlijk zeggen, dit ging best goed! Achteraf heb ik ook hele fijne commentaar gekregen van mensen dat ik het goed gedaan had. Martha, de vrouw van Ismaël, kwam naar me toe en vond mij enorm gegroeid (de laatste keer dat ze mij echt bezig gezien heeft was volgens mij toen ik 12 was), gegroeid dan in de zin van volwassen geworden. Ze vond het knap hoe ik de mensen kon aanspreken en dat ik iets uitstraalde waardoor de mensen ook naar mij luisterden. Nu ja, wie wilt zo'n compliment niet krijgen? Ook iemand anders kwam nog naar mij toe om te zeggen dat die leidinggevende functie echt wel iets voor mij is. Handig, want ik vind het geweldig om te doen!

Even later was het dan weer samenkomst, de voorlaatste. Nu moest het gaan gebeuren hè! Ik zou luid op bidden in tongen. De eerste noten van de zangdienst worden ingezet en ik sta vol goede moed. Het moment komt waar de ruimte gegeven wordt om te bidden en net als ik eindelijk denk: 'oké NU ga ik het doen!' zegt Bruno 'Amen' en is de zangdienst voorbij. Ik dacht echt nee hè! Dat kan je niet maken, dat kan je niet menen! Ik voelde mij dus best stom. Ik bad tot God: 'Heer geef mij alstublieft nog een kans! Straks moet het dan echt wel gebeuren, de laatste samenkomst, maar Heer, laat iemand geïnspireerd zijn dat er iemand in de samenkomst zit die wil spreken in tongen maar niet goed durft... Want het lukt mij niet om over de drempel te stappen, maar als iemand dat zegt dan ben ik een beetje verplicht.' Nu ja goed. Ik liet alles los en luisterde naar wat Leo De Joode ons te vertellen had. Zijn studie ging over het feit dat we ons leven moeten afleggen bij het kruis en zo soms aan een nieuw begin moeten beginnen. Rein en ik zouden bij de wijn en het brood staan, voor als mensen het avondmaal wouden vieren, ter ere van een nieuw begin samen met Jezus. Ik vond dit fijn om te doen en ook daar heb ik complimenten van gehad dat ik daar met rust stond en dat dat goed ging. Ik vond het ook wel leuk om zo samen met Rein daar te staan. De samenkomst liep ten einde en we gingen lekker eten (HOERA VOOR MURIËLLE EN JACQUELINE!). Ik een beetje ontmoedigd door het feit dat ik nog altijd niet in tongen had gebeden... Maar toch een gezellige maaltijd gehad. Na het eten moest er gekuist worden, het gebouw moest opgeruimd en gedweild worden, de kamers leeg en ja je kent dat wel hè. Het was wel gezellig en iedereen deed goed mee, waardoor alles vlot vooruit ging.

Toen was hij daar... De allerlaatste samenkomst. De zangdienst begon... Dit keer had Ismaël de zangdienst. Het liep wel fijn, maar er kwam zo geen moment van gebed en ik dacht: 'straks komt het er weer niet van en dan heb ik heel dit weekend niet in tongen gesproken!' Opeens... Opeens zei Ismaël: 'God zegt mij dat hier iemand in de zaal zit die wel luid op in tongen wilt spreken, maar niet durft omdat die bang is dat er geen vertaling komt' OH JEE! Daar was die dan! God had mij gehoord en geluisterd en nog is gereageerd ook! Ik stond helemaal te shaken en was er even niet goed van! Want dit betekende dat ik effectief in tongen zou moeten gaan bidden! AAAAAH! Ik heb zo zelfs helemaal niet gehoord dat er iemand anders was die dit ook deed, maar toen ineens: ik deed mijn mond open en HUPAAA daar kwam het allemaal. Het was helemaal niet veel, maar het was er wel. En toen kwam de vertaling, ik was zo in chock dat ik het gedaan had dat ik niet eens gehoord heb wat de vertaling was die Roeline gegeven had. Het drong pas tot me door toen Ismaël begon te vertellen hoe mooi hij het vond wat er net gebeurd was. Hij had mijn gebed in tongen gevolgd en dat vergeleken met de vertaling. Nu bleek dus dat ik in het begin twee keer hetzelfde gezegd heb en dan iets anders en dan nog eens het begin herhaalt heb en dat kwam helemaal overeen met de vertaling! Die was idemdito twee keer hetzelfde iets anders en dan weer dat begin! Namelijk: Mijn genade is je genoeg, Mijn genade is je genoeg. Dan iets over dat je niet bang moet zijn om in een zwart gat te vallen na het weekend en dan weer 'Mijn genade is je genoeg'. Mensen dat was zo ontzettend bijzonder! Vooral ook omdat ik zelf vaak zoiets heb dat ik na een Dynamite weekend het gevoel heb in een zwart gat te vallen. Ongelooflijk, echt ik vind het nu nog altijd zo ontzettend bijzonder! Roeline en Ismaël ook, ze kwamen beide achteraf nog naar me toe om te vertellen hoe bijzonder ze dit vonden. Voor Ismaël was het zelfs het hoogtepunt van het weekend (voor mij ook hoor!). Nu heb ik echt meer dan ooit de overtuiging dat dat in de Kerk moet terugkomen, het luid op bidden in tongen. Het heeft zo'n bovennatuurlijke uitwerking! En niet alleen voor de toehoorders, maar ook voor jezelf! Het sterkt de gemeente zoals in 1 Korinthe 14:4 staat. Echt stoer.

Hierna mochten we om de rest nog te bemoedigen profetieën uitspreken over elkaar. Hier heb ik ook een mooie ontvangen van Lynn. Ze kwam naar me toe en ze zei dat God mij een dikke knuffel wou geven. Dat vind ik ook enorm bijzonder, want ik heb ik mijn eigen gebedtijd al een aantal keer tegen God gezegd: Ik wil u een knuffel geven! Zo geweldig dat om dat te horen, het is een duidelijk teken dat God echt luistert naar wat ik vraag.

Mensen ik vond het een super geweldig bovennatuurlijk weekend, waar ik enorm van genoten heb. Het was bijzonder mijzelf uit te strekken naar meer van Gods Geest, maar het was ook fantastisch om anderen te zien functioneren. Ik kijk al uit naar de volgende dingen die we mogen doen. Na Dynamite is Lineke nog blijven slapen, wat ook super geweldig was. Alleen heb ik daardoor niet veel geslapen waardoor ik nu behoorlijk moe ben. Daar boven op sukkel ik ook met een beetje keelpijn, maar dat doet er allemaal niet toe! We blijven gaan!

Mensen, tot hier mijn blog update. Ik zou nog veel gedetailleerder kunnen ingaan op alles, maar dan zitten we hier morgen nog! Mij lijkt het dus een beter idee om later opnieuw te updaten zodat jullie er over een paar dagen weer zitten. Hehe.

Gods zegen aan jullie allen!