Weer terug op Europese bodem.

Sinds dinsdagavond 1 maart loop ik weer rond op Belgische bodem. We hebben een goede reis gehad en zijn veilig toegekomen in Europa. Hier en daar hadden onze vliegtuigen wat vertraging, maar gelukkig waren we wel elke keer nog op tijd om in het juiste vliegtuig te stappen (één keer waren we bijna met de verkeerde mee). Enkel onze bagage had besloten om nog een nacht vakantie te nemen in Barcelona en kwamen dus een dag later pas aan. Gelukkig had ik de nodige souvenirs in mijn handbagage gestoken zo dat ik iedereen toch kon verrassen.
Ik moet wel eerlijk toegeven dat het een hele omschakeling is om hier weer te zijn. Het afscheid nemen van de mensen daar ging op het moment zelf wel goed, maar dat heb ik meestal. Het is pas als je echt thuis bent dat je weet wat je in feite mist. Het is hier een pak kouder (zeker 25°C) en 6 uur later. Ik moet me behoorlijk aanpassen aan deze tijd en heb dus wel last van vermoeidheid, een mini-jetlag noem ik het. Gelukkig had ik dat op de heen reis niet nu ik dit zo ervaar. Maar goed, jullie hebben erg lang moeten wachten op weer een bericht van mij. Dit komt omdat de laatste twee weken erg druk zijn geweest. In het begin hadden we overdag wel eens een vrije dag er tussen zitten zodat we thuis wel even op internet konden, maar dit was in de laatste twee weken niet meer het geval.

De dag na mijn laatste blogbericht zijn we op souvenir tocht geweest. Eerst zouden we naar een marktje gaan, maar dat is het niet geworden. Vlakbij de kerk was een soort galerij, het noemde dan ook 'La Galería'. Dit was een binnenplaats waar ze in het eerste deel allerlei soorten fruit verkochten. Fruit dat min of meer vers was, het één al meer als het ander. Het volgende gedeelte was de vlees afdeling. Hompen vlees die aan de haken hingen te bengelen (gelukkig zagen we nergens vliegen, het was dus nog min of meer hygiënisch). Het laatste kraampje van deze afdeling verkocht koe. Tongen, de lever en ogen, inclusief de wimpers en een stuk hersenen. Corrie vond het allemaal reuze interessant, ik liep toch maar liever door. Het grappige was dat na al dat vlees de bloemen afdeling kwam. De bloemen in Colombia zijn echt ongelooflijk mooi en ruiken heerlijk. Ik wou dat ik ze kon meenemen om te laten zien, maar dan zijn ze helemaal niet meer hetzelfde. Echt we wisten gewoon niet wat we zagen. Die avond was het weer samenkomst. Rein en ik hebben voor een vrouw met reuma in haar vinger mogen bidden in Jezus' naam. En de pijn verdween! Halleluja, God is zo Groot!

We hebben wel gemerkt dat we goed werk verzet hebben in Colombia. Strijd direct naar onszelf gericht was er niet, maar er zijn in totaal wel 3 auto's kapot gegaan (die van Hein begon op de weg naar het vliegveld weer beetje bij beetje te werken...) en het dak van de kerk een beetje (maar dezelfde dag weer gemaakt). Ik denk dat Wim in elke samenkomst gesproken heeft over de Heilige Geest, zo de basis, het spreken in tongen enzo. Het was erg om te zien dat er in een gemeente van 500 mensen slechts 3 mensen hun hand opstaken toen er gevraagd werd wie er allemaal in tongen sprak. Er heeft dan wel een opwekking in Cali plaats gevonden, maar dit ging dus vooral gepaard met de keuze van mensen om Jezus lief te hebben, niet met het ontvangen van de Heilige Geest. Op dit vlak is er dus enorm baanbrekend werk gedaan. 

Naast de samenkomsten hebben we ook verschillende andere dingen gedaan. Overdag dan natuurlijk.We zijn naar 3 Colombiaanse rusthuizen geweest, apart om te zien, de één rook al beter dan de andere. Deze mensen worden allemaal niet gesubsidieerd door de staat, dus doen het allemaal op eigen houtje en met een groot vertrouwen in God. Wel bijzonder dus. Ook hebben we weer een paar dagen in de kerk gewerkt. Ik heb voornamelijk weer geschilderd en geschuurd. Niet zomaar geschuurd, nee. Het gebouw waar ze nu in zitten was vroeger een meubelmakerij. In ieder geval, de vrouwentoilet was vroeger hun laskot, met andere woorden: lasspetters langs alle kanten. Mijn opdracht: alles glad schuren. Nu ik kan je verzekeren, daar ben je wel even mee bezig. Maar je ziet resultaat, dus ik vond het allemaal prima. Wel jammer dat we het eindresultaat niet kunnen zien, dan moeten we maar is terug gaan!

Ik heb trouwens profetisch gezongen over iemand. Ik vond het superspannend om te doen, maar achteraf gezien zo enorm fijn! Het was wel bijzonder. Wim had mij voor de uitdaging gezet, maar het duurde wel een paar dagen voor ik het effectief gedaan had. In ieder geval, in die paar dagen had God mij een beeld laten zien dat ik over een meisje profetisch aan het zingen was en dat ze begon te huilen. Dit was dan ook precies wat er gebeurde toen ik het deed. Ze was echt enorm geraakt en dat bemoedigde mij dan ook dan weer uiteraard. God mag mij zeker vaker op deze manier gebruiken, want ik vond het geweldig. God is echt bijzonder goed en geweldig.

Dit was even een bericht nog over Colombia, binnenkort zal ik weer een bericht schrijven, want er zijn nog wel dingen die ik wil delen, maar als ik die in één bericht zet dan zitten jullie morgen nog te lezen. Ik heb alleszins erg genoten en als jullie mij zien mag je altijd vragen naar meer verhalen, want die zijn er sowieso. Ik mis het daar, dat moet ik eerlijk toegeven. Ik hoop dat God mij ooit de opdracht geeft om nog is terug te gaan om daar nog meer te dienen, maar dat laat ik aan Hem over. Ik ben God echt ontzettend dankbaar voor alles wat Hij door ons heen gedaan heeft. Aan Hem alle eer, Hij is gewoon meer dan gigantisch de beste en geweldig!

BuenoDios te bendiga y hasta la próxima vez!

(Goed, Gods zegen en tot de volgende keer!)