I Love Colombiaaa!

ZOOOOOO! Ik heb een lekker stuk fruit gegeten deze morgen. We genieten sowieso al van stukjes papaya en banaan, maar deze morgen heb ik nog iets anders gegeten. Het was een stuk fruit met een super harde buitenkant die je moest pellen. Vervolgens kwam er een opening als je het steeltje er af trok en dan moest je beginnen met zuigen. Er zat een soort kikkerdrillige substantie in, slijm met pitten die vast zitten aan een dikke pels met precies tentakels aan. Ik moet eerlijk toegeven, als ik het zo beschrijf klinkt het helemaal niet lekker, maar het is heerlijk. Het ziet er een beetje uit als een peer, niet in de correcte vorm maar zo'n beetje in een bolletje en het heeft een oranje achtige kleur.
Ik zal als ik in België weer ben een paar foto's op mijn blog zetten. Ik zou je de naam van de vrucht kunnen geven, maar ik heb geen flauw idee hoe het noemt en Mireya ook niet. Misschien als ik het morgen weer eet kan ik een keer vragen hoe het noemt. Het is alleszins niet in Europa te verkrijgen. En dan nog, als het wel verkocht zou worden zou het lang niet zo lekker zijn.

Ondertussen hebben we onze eerste samenkomst achter de rug. Het is best wel grappig dat ze zo de liedjes zingen van bij ons, maar dan in het spaans. Makkelijk om mee te zingen dus. Wim heeft gesproken en wij hebben mogen bidden voor de mensen. Echt super grappig, want we moesten natuurlijk vertaalt worden. Mijn vertaler was een jongen die 16 jaar lang in Londen gewoont heeft. Met andere woorden, ik moest dus in het Engels bidden en werd dan vertaalt. De eerste keer dat ik dat mee maakte, moest wel even wennen aan het engels bidden, toch even naar woorden zoeken, maar het is gelukt. Heel wwat pijnen zijn verdwenen in Jezus' naam! Knie pijn, nek pijn, arm pijn,... Mensen begonnen spontaan te huilen omdat ze zo de aanwezigheid van God ervoeren. Geweldig dat je mensen dat stukje van God kan laten zien en voelen.

Gisteren zijn we op stap geweest in Cali. Het huis gaan bekijken waar Hein en Teya kinderen in opvangen, ziett er heel leuk uit. Ze hebben zelfs een tandarts praktijk waar af en toe een vrijwilliger komt zitten. Het 'grappige' was dat dit huis vlak bij de gevaarlijkste buurt van de wereld staat, waar we dus ook zijn langs gereden. Je voelt de donkerte en de duisternis over die wijk hangen. Het ziet er allemaal heel arm en primitief uit, met veel vuil op straat. We zijn er snel langs gereden (de wijk betreden kan je je leven kosten), maar toch maakte het veel indruk. We hebben ook hun kerk bekeken en hebben 's middags  gegeten in een Centro Commercial (=winkelcentrum), iets waar de Colombianen heeeel trots op zijn en elke dag uren kunnen hangen. Het ziet er ook wel leuk uit, maar 1 gezien, heb je ze allemaal wel gezien. Maar het is wel gezellig met z'n allen. We hebben zelfs een bijna gesmolten ijsje gegeten van de MacDonalds!

's  Avonds zijn we eerst naar het huis van Hein en Teya gegaan en naar het huis waar Rein en Nathanael slapen. Die mensen wonen mooi! Ze wonen op de berg dus hebben een prachtig uitzicht. Ik zou er zo ook wel willen wonen. Ongelooflijk, ik heb mijn ogen uitgekeken. Na een kopje thee zijn we naar een punt geweest waar je over een deel van Cali uitkijkt. Zicht bij nacht, allemaal lampjes dus. We hebben er een maïskolf gegeten, schijnt typisch te zijn, was erg lekker. Daarna zijn we weerr rriching huis gekeerd. Was een geslaagde dag!

Ben benieuwd naar vandaag!