Aanval van kakkerlakken enzo...

Ondertussen zijn we net een weekje hier en ik moet zeggen, ik voel me hier al helemaal thuis. Zelfs het typen op een spaans toetsenbord begint me al aardig te lukken. Afgelopen twee dagen hebben we geholpen in de kerk van Hein en Teija. Ze hebben net (een jaar geleden) een gebouw gekocht en zijn dat helemaal aan het opknappen. Het grappige is dat ondanks dat er nog enorm veel moet gebeuren in de kerk, ze er toch al in zitten. Het voelde wel een beetje nostalgisch aan om daar zo te schilderen en te helpen, de avonturen van ons eigen gebouw zitten nog vers in mijn geheugen.
Het is alleen jammer dat hier in Colombia de vrouwen geen mannenwerk (mogen) doen. Vrouwen maken dingen schoon, schilderen en schuren. Dingen als helpen met slijpen en zaken af te meten worden gewoon niet van een vrouw verwacht. De eerste dag was dit niet zo erg, toen was er genoeg schilder en schuur werk, de tweede dag alleen niet meer. Toch ging het niet allemaal zonder gevaren. Op een gegeven moment ben ik door de vloer gezakt van de eerste verdieping, gelukkig zakte alleen mijn been erin en heb ik alleen mijn knie beschadigd. De tijd die over was zorgde er wel voor dat we naar de winkel konden om kakkerlakkenspray te gaan halen.

Inderdaad, je leest het goed, kakkerlakkenspray. Het huis van ons gastgezin staat vlakbij een rivier, waardoor ze in een kakkerlakken-risicogebied wonen. De eerste paar nachten hier hebben we vredig kunnen slapen, tot op een nacht Mireya recht springt en het licht aan doet omdat er een kakkerlak over haar gezicht heen wandelde. Toen ik dat hoorde sprong ik ook gelijk recht en was helemaal wakker. We  wisten niet wat we moesten doen. Het is een feit dat kakkerlakken alleen 's nachts naar boven komen, dus we wisten er niet beter op te vinden dan het licht aan te laten om zo te gaan slapen. En inderdaad, die nacht hebben we geen kakkerlakken meer gezien. Alleen, de hele nacht met het licht aan slapen is ook geen goed idee, dus de komende dag zijn we de supermarkt binnen gewandeld om kakkerlakkenspray te gaan halen. Thuis gelijk de hele kamer ingespoten, maar nu bleek dat het spul niet sterk genoeg was, want die nacht liep er weer zo'n vies beest over het gezicht van Mireya. Teija vroeg ons welk spul we gekocht hadden en raadde ons gelijk een ander spul aan. Na nog twee nachten in een kakkerlak kamer te slapen (met beestjes van zo'n 5 à 6 cm), konden we dus eindelijk naar de winkel voor dat andere spul. Toch kan ik jullie al met een blij genoegen melden dat er al 15 doden zijn gevallen in onze slaapkamer. In ieder geval, vanmorgen zijn we op tijd op gestaan om onze hele kamer schoon te maken en vol te spuiten met de spray. Alles zit goed dicht, waardoor de beesten (en hun eitjes) flink kunnen vergassen. Hopelijk hebben we vannacht geen last meer van aanvallen van de kakkerlakken.

Voor de rest gaat alles nog geweldig. Gisteren een samenkomst gehad waar zo'n 20 á 30 mensen een keuze gemaakt om te leven zoals Jezus dat gedaan heeft, de ander dienen en niet zelf gediend worden. Andere hebben voor de eerste keer hun hart aan de Heer gegeven, voor weer anderen was het eerder een nieuwe stap van toewijding. Het was echt ontzettend bijzonder om te zien. Ook als je achteraf de kans krijgt om voor mensen te bidden dat ze God echt steeds beter mogen leren kennen. Het is echt super om te zien hoe God aan het werk is onder de mensen en hoe Hij met ons mee gaat. Ik verwacht alleen nog wel veel meer van Hem en wil ook veel meer van Hem zien. Ik vraag jullie dan ook dat jullie mee willen bidden dat Gods aanwezigheid nog meer zal groeien hier in Cali en dat we nog veel meer van Hem zullen mogen zien hier. We gaan in geloof en ik geniet er van. Woorden kunnen niet beschrijven hoe het hier is! Ik zeg het, we zijn hier nog maar een week, maar ik heb al vele verhalen, die op een blog niet passen (anders zouden jullie morgen nog aan het lezen zijn!). Hier laat ik jullie weer bij, tot de volgende keer!